بر جای مانده از قهرمانی پی‌اس‌جی؛ این هم از شخصیت
به گزارش فوتبال 360، «شخصیت جایی شکل می‌گیرد که مقایسه کردن از بین می‌رود.» این جمله از لاگرفلد، طراح مطرح برند را نه لوران بلان روی نیمکت پاری‌سن‌ژرمن درک کرد، نه اونای امری، نه توماس توخل، نه مائوریتسیو پوچتینو و نه کریستف گالتیه! لوئیس انریکه جمله لاگرفلد را درک کرد، برای تحققش نقشه کشید و تبلور فوتبالی‌اش را به زمین آورد. این پاریس با نسخه‌های قبلی و پر از سر و صدای آن‌ها فرق می‌کند چون انریکه تصمیم گرفت تیمش را از مقایسه با تیم‌های بزرگ دیگر دور کند. نه فوق‌ستاره‌ای و نه انتقال پر از جار و جنجالی. پاریس برای اولین بار در سال‌های اخیر فقط فوتبال بازی می‌کند و فقط از به میدان رفتن و پیروزی لذت می‌برد. مورد طعنه بودند و در جشن قهرمانی بدون شکست و هفته‌ها پیش از پایان فصل که در امتداد غرورآفرینی در آنفیلد رقم خورد، می‌توانند به همه طعنه‌زننده‌ها، یک به یک خیره شوند و با چشمانی باز و به نشانه پاسخ طعنه بگویند؛ بفرمایید، این هم از شخصیت!
سلطه بر سرزمین زیبایی‌ها
می‌گویند آلمانی زبان مهندسی، روسی زبان تسلیحات و اسپانیایی زبان عشق است. در میان وجه تشخص زبان‌های ملل مختلف، زبان فرهنگ و هنر و زیبایی به فرانسوی‌ها نسبت داده می‌شود. زیباست یک صبح بهاری در ماه آوریل از خواب بیدار شویم، از پنجره به تلاقی برج ایفل و خیابان‌های اطرافش بنگریم، افق رود سن را در اتصالش به آسمان رصد کنیم، در شانزالیزه معروف و زیبا قدمی بزنیم و قهوه‌مان را در یک کتاب‌فروشی دنج و قدیمی در کوچه‌های پاریس بنوشیم. این مجموعه زیبایی‌ها فقط یک پدیده دیگر را کم داشت؛ این که در خلال همین گردش مطبوع صبحگاهی در پایتخت فرانسه، ببینیم هواداران تیمی از زیر بار طعنه شخصیت نداشتن بیرون آمده‌اند و این بار بدون شکست و بی‌رحمانه ارکان لیگ فرانسه را به لرزه در آورده‌اند. شادی آن‌ها کامل‌کننده مجموعه زیبایی‌های پاریس است و پاری‌سن‌ژرمن با نوع قهرمانی خاص و با نمایش‌های خاص‌تر در میدان تمام جذابیت‌های موناکو، مارسی و لیون را پشت سر گذاشته و اگر فرانسه سرزمین زیبایی‌های دنیای مدرن باشد، پی‌اس‌جی سلطه‌اش بر این سرزمین را به پایتخت اضافه می‌کند.
سبک‌بار و چابک
دیگر زیر بار نام‌های بزرگی مثل کیلیان امباپه یا لیونل مسی نیستند. این بار مجبور نبودند فشار انتقاد به خاطر خریدهای بی قید و شرط و جنجالی را تحمل کنند. کواراتسخیلا را هم با دست و دلبازی جذب کردند اما اغلب کارشناسان مطرح دنیای فوتبال به اتفاق این انتقال را برخلاف خریدهای بزرگ فصل‌های گذشته پاری‌سن‌ژرمن، فنی و درست ارزیابی کرده‌اند. پاریس با خروج از زیر بار نام‌ها و گریز از رسانه به زمین و از حاشیه به متن، سبک‌بار و بال‌زنان به قهرمانی لیگ فرانسه رسید و سیمای هواداران این تیم و لبخند از ته دل و برخاسته از افتخار ناصر الخلیفی تایید می‌کند این قهرمانی با نسخه‌های قبلی فرق می‌کند. چابکی تیم انریکه طعنه می‌زند حتی به فینالیست شدن تیم توماس توخل در لیگ قهرمانان اروپا! پاریس این بار نقش تیم خوب را بازی نمی‌کند، بلکه واقعا یک تیم خوب است؛ خیلی خوب!
به سوی هدف بزرگ
اگر چه بخش زیادی از منتقدان شیوه‌های قبلی اداره پی‌اس‌جی و هدایت این تیم پذیرفته‌اند این تیم دیگر مستحق شنیدن طعنه نداشتن شخصیت نیست اما هنوز هم برخی نداشتن قهرمانی در اروپا را وسیله‌ای برای تحقیر قهرمان لیگ فرانسه قرار می‌دهند. شتاب شاگردان انریکه برای پایان دادن به داستان این فصل لیگ داخلی احتمالا پاسخ درخوری برای آنهاست. این شتاب و قهرمانی بدون باخت پس از 28 مسابقه و در فاصله ۶ هفته مانده به پایان فصل حاوی پیام است. این یعنی ما کارمان در لیگ را تمام کردیم و از اینجا بعد فقط اروپا، اروپا و اروپا! باید ترسید از تیمی که حتی وقتی درگیر مشغله‌های لیگ داخلی بود موفق شد از جاده آنفیلد به سوی مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا تنها قدم بزند و سکونشینان ورزشگاه خانگی لیورپول را پس از 120 دقیقه حمایت جانانه، مبهوت بگذارد. از این به بعد انریکه مجبور نیست ستاره‌های مهم تیمش را برای بازی‌های داخلی به میدان بفرستد و بر همین اساس، مدعی قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در این فصل هستند. اصلا شاید دغدغه انریکه همین بوده که هر چه زودتر کار لیگ را یکسره کند و به هدف بزرگ و نهایت آرزوهای هواداران تیمش در آوردگاه بزرگ‌تر لیگ قهرمانان اروپا بپردازد. مرد اسپانیایی به پاریس موهبتی بخشید که همکاران قبلی‌اش موفق نشده بودند. انریکه به این تیم شخصیت داد چون با تغییر موازین و معادلات فنی و لیست تیم، پاریس را از مقایسه با تیم‌های دارای شخصیت دور کرد. در فراغتی رها از مقایسه، پاریس جشن قهرمانی‌اش را برگزار می‌کند و در میدان مستطیل سبز روایتی مهم را بر جای می‌گذارد؛ آنچه در جمله لاگرفلد به طور خلاصه بیان شد؛ «شخصیت جایی شکل می‌گیرد که مقایسه کردن از بین برود.»
*حسین سعیدی نیکو
