مروری بر مهم‌ترین اشتباهات موسیمانه؛ خودسوزی به سبک پیتسو!
به گزارش فوتبال 360، کم‌تر کسی توقع داشت پایان ماجرای پیتسو موسیمانه و استقلال بدین شکل رقم بخورد و چنین پایان غیرمنتظره، زودهنگام و البته تلخی در کار باشد. مرد آفریقایی اما تصمیم گرفت به بهانه مسائل مالی و پیش از اینکه باشگاه با او قطع همکاری کند، به حضورش در فوتبال ایران پایان بدهد و امیدوار به این باشد که بتواند مبلغ قابل توجهی در قامت غرامت از آن خود کند. اما پیتسو چرا در استقلال به بن‌بست رسید و چه اشتباهاتی مرتکب شد که طی زمانی کوتاه از یک چهره محبوب تبدیل به کسی شد که جدایی‌اش چندان برای هواداران تیم آبی‌پوش ناراحت‌کننده نبود؟
برخورد نه‌چندان خوب با بازیکنان در روزهای ابتدایی
از همان روزهای ابتدایی و در خلال 2 باخت ابتدایی برابر خیبر و تراکتور شاهد برخورد تند موسیمانه علیه بازیکنانش بودیم. او چه در کنار زمین و چه در نشست خبری مقابل شاگردانش ایستاد و آنها را ضمن تهدید، به باد انتقاد گرفت. با زبان بدن و کلامش آنها را مورد شماتت قرار داد و نگاهی بالا به پایین تقدیم‌شان کرد.
مدل رفتاری پیتسو به گونه‌ای بود که هواداران در ابتدا دوستش می‌داشتند و او را جزو مقصران باخت‌ها قلمداد نمی‌کردند و بخش قابل توجهی از انتقادات به سمت بازیکنان سرازیر شد. از همان زمان حدس زدن اینکه رابطه استاد و شاگردان چندان دوستانه نخواهد بود، کار سختی به نظر نمی‌رسید. اتهام کم‌کاری، بسیار بزرگ و البته بعید است و شاید تنها با ذهن مشوش هواداری همخوانی داشته باشد. اما نمی‌توان کتمان کرد که یک بازیکن برای سرمربی‌ای که با او همانند یک دوست رفتار کرده و در ملاء عام از او حمایت به عمل آورده، همه‌کار انجام می‌دهد و بیش از توانش را در زمین پیاده خواهد کرد ولی در قبال کسی که با او رفتار خوبی نداشته، بعید است چنین از خود گذشتگی‌ای بروز بدهد.
لیست مشکوک و عجیب پیتسو
سرمربی استقلال برای تقویت تیمش نام چند بازیکن را مطرح کرد که 2 تا از آنها بسیار عجیب بودند. مسعود جمعه، مهاجم کنیایی آبی‌پوشان در حالی با نظر مستقیم موسیمانه به خدمت گرفته شد که چند ماه دور از میادین بود و فارغ از بحث فنی، از نظر بدنی نیز بسیار ناآماده به نظر می‌رسید و هنوز هم اوضاع تغییر چندانی نکرده است. آبی‌ها برای داشتن این بازیکن و همچنین جوئل کوجو، مجبور شدند گوستاوو بلانکو را به فولاد بفروشند. بازیکنی که فصل قبل توانایی بالایش را به همگان نشان داده بود. اینکه موسیمانه جمعه را به بلانکو ترجیح داد، از عجایبی بود که کنار آمدن با آن به این سادگی نخواهد بود.
قصه موسیمانه وقتی عجیب‌تر می‌شود که به نام غلامرضا ثابت‌ایمانی برمی‌خوریم. هافبکی که چند ماه از مستطیل سبز دور بود و به یک باره سر از تمرین استقلال درآورد و پیتسو مصرانه خواهان عقد قرارداد با او بود. مشخص نیست این سرمربی آفریقایی کجا بازی ثابت‌ایمانی را دیده بود که به یک باره این‌چنین هواخواهش شده بود و دقیقا همین پافشاری ناباورانه، شائبه‌هایی را علیه او و کسانی که اطرافش حضور داشتند به وجود آورد و حتی باعث شد تا نگاه خیلی از موافقان او نیز در قبالش تغییر کند و دیگر به این سرمربی، دید مثبتی نداشته باشند.
تعطیلی هشت روزهای که بلای جان پیتسو شد
موسیمانه چند مرتبه در خلال صحبت‌هایش به ناآمادگی بدنی بازیکنان استقلال اشاره کرده و غیرمستقیم کادرفنی سابق را مورد انتقاد قرار داده بود. این‌طور تصور می‌شد که آبی‌ها از زمان حدودا یک ماهه‌ی تعطیلات نیم‌فصل قرار است به بهترین شکل بهره ببرند و عقب‌ماندگی بدنی خود را جبران کنند اما در عمل شاهد سناریوی 180 درجه متفاوت بودیم. موسیمانه، تمرینات تیمش را به مدت هشت روز تعطیل کرد که در مقایسه با بقیه تیم‌ها، حتی آن‌هایی که وضعیت خوبی داشتند، بیش‌تر بود. آنها سپس اردویی پرحاشیه در کیش به انجام رساندند و یکی از مسابقات دوستانه‌شان را هم لغو کردند تا با وضعیتی آشفته به استقبال نیم‌فصل دوم بروند. آن تعطیلی بلندمدت، پیتسو را حسابی در معرض انتقاد قرار داد و بازهم از تعداد هوادارانش کاست و باعث شد خیلی‌ها با ابهام به خلوص نگرانی روزهای نخستین حضور این سرمربی بیندیشند.
تیمی که عطش پیروزی نداشت
استقلالِ موسیمانه پس از تعطیلات فیفادی، پیشرفت قابل توجهی داشت. آنها الاهلی را در عربستان متوقف کردند و فولادِ آماده یحیی گل‌محمدی را در اهواز با نتیجه 2 بر صفر شکست دادند اما بعد از پیروزی مقابل مس کرمان در جام حذفی و توقف برابر گل‌گهر که با چاشنی بدشانسی همراه بود، شاهد افت محسوس تیم پایتخت‌نشین بودیم. آنها بازی‌به‌بازی ضعیف‌تر شدند و دیگر آن میل و عطش سابق برای رسیدن به دروازه رقبا را نداشتند. اوج این ماجرا در نیم‌فصل دوم و در 2 مصاف با شمس‌آذر و ملوان بود. استقلال با خلق کم‌ترین موقعیت گل، به یک امتیاز از این 2 مسابقه قناعت کرد و نتوانست گلی به‌ثمر برساند تا مجموع گل‌های به‌ثمر رسانده‌اش در 6 بازی آخر، فقط 2 گل باشد که یکی از آنها نیز از روی نقطه پنالتی بود.
رابطه نادرست با اصحاب رسانه
دیگر مساله‌ای که کار را خارج از زمین برای موسیمانه دشوار کرد، مدل برخوردش با رسانه‌ها بود. او در چند ماه اخیر که تیمش در رسیدن به پیروزی ناکام بود، با حالت تهاجمی به سوالات خبرنگاران پاسخ می‌داد و خیلی سریع از کوره در می‌رفت و این نکته حسابی روی کارش اثر منفی گذاشته بود و باعث می‌شد تا خیلی سریع به گوشه رینگ برود و نتواند نشست خبری را کنترل کند. او با ذهنیت قبلی مقبل خبرنگاران می‌نشست و احتمالا این ماجرا نشات گرفته از مشاوره‌هایی بود که از نزدیکانش و شاید تیم رسانه‌ای باشگاه دریافت می‌کرد. چندین بار مشاهده شد که فضای کنفرانس مطبوعاتی آقای سرمربی توسط بخش رسانه‌ای باشگاه متشنج می‌شد.
موسیمانه در مسیر غلط
استقلال پس از تیم‌های الاهلی عربستان، الوحده امارات و ابهاء عربستان به چهارمین تیمی تبدیل شد که موسیمانه در آنها نتوانست دوام بیاورد و خیلی زود مسیرش جدا شد. موسیمانه خلاف دوران باشکوه و باثباتش در قاره آفریقا و در تیم‌های ماملدوی آفریقای جنوبی و الاهلی مصر نتوانست در بازار آسیا خروجی مطلوبی به منصه ظهور بگذارد. البته او با الاهلی عربستان به سطح اول این کشور صعود کرد اما دوران حضورش کوتاه و پرکشمکش بود. باید دید این روند نادرست قرار است ادامه داشته باشد یا خیر. شاید برای خود پیتسو بهتر است تا به قاره آفریقا بازگردد و خود را در هفتمین دهه زندگی‌اش محیای چالش‌های جدیدتر کند و پس از وقفه‌ای به تجربه‌های دیگر بیندیشد.
قضاوت منصفانه را فراموش نکنیم
رویکرد این گزارش، نگاهی به اشتباهات موسیمانه بود اما فراموش نکنیم که شرایط هم برای این سرمربی 60 ساله فراهم نبود و او با مشکلات متعددی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. پیتسو زمانی به تهران آمد و هدایت استقلال را به عهده گرفت که تیم شرایط فوق‌العاده بدی داشت و اوضاع بسیار ملتهب بود. از طرفی نفرات با توجه به دیدگاه سرمربی قبلی خریداری شده بودند و روزبه‌روز بر تعداد بازیکنان مصدوم افزوده می‌شد و دست پیتسو را برای پیاده کردن رویکرد تاکتیکی‌اش با محدودیت قابل توجهی مواجه می‌کرد. در دوران کاری موسیمانه همچنین شاهد تغییرات مدیریتی گسترده‌ای بودیم که کار را برای سرمربی اسبق تیم ملی آفریقای جنوبی سخت‌تر کرد و باعث شد تا نتیجه ضعیفی برای او در این چالش به بار بیاید.
اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، باید استقلال را تنها تجربه موسیمانه در فوتبال ایران بدانیم و بعید است او بار دیگر برای مربیگری در تیمی سر از این‌جا دربیاورد.
برای ثبت نظر خود وارد شوید.